-
1 supplicium (subpl-)
supplicium (subpl-) ī, n [supplex], a kneeling, bowing down, humble entreaty, petition, supplication: Vaccenses fatigati regis subpliciis, S.: legatos ad consulem cum suppliciis mittit, S.— An humiliation, public prayer, supplication, act of worship: suppliciis fatigare deos, L.: in suppliciis deorum magnifici, i. e. votive offerings, S.: suppliciis deos placare, L.—(Because criminals were beheaded kneeling), the punishment of death, death-penalty, execution, slaughter: se et liberos hostibus ad supplicium dedere, Cs.: ad supplicium rapi: ad ultimum supplicium progredi<*> to take their own lives, Cs.— Punishment, penalty, torture, torment, pain, distress, suffering: illi de me supplicium dabo, T.: omni supplicio excruciatus: gravissimum ei rei supplicium cum cruciatu constitutum est, Cs.: triste, V.: iis (improbis) ante oculos iudicia et supplicia versentur: suppliciis delicta coërcere, H. -
2 supplicium
supplĭcĭum ( subpl-), ii, n. [supplex; prop. a kneeling down, either as a suppliant or to receive punishment].I.As a suppliant.A.In relig. lang., humiliation, a public prayer or supplication, an act of worship (mostly ante-Aug. and in prose after the Aug. period; not in Cic. or Cæs.; syn.: supplicatio, obsecratio): nunc pergam, ut suppliciis placans caelitum aras expleam, Att. ap. Non. 398, 19; cf.:2.deos suppliciis, sumptu, votis, donis, Precibus plorans, obsecrans,
Afran. ib. 398, 22:suppliciis votisque fatigare deos,
Liv. 27, 50, 5:non votis neque suppliciis muliebribus auxilia deorum parantur,
Sall. C. 52, 29.—Esp., a sacrificing, offering:B.nihil ei (Jovi) acceptum est a perjuris supplicii,
offering, sacrifice, Plaut. Rud. prol. 25:in suppliciis deorum magnifici,
Sall. C. 9, 2; id. J. 55, 1:precibus suppliciisque deos placare,
Liv. 22, 57, 5; cf.:quos (boves) ad deorum servant supplicia,
Varr. R. R. 2, 5, 10:tum supplicia dis ludique magni ab senatu decernuntur,
Tac. A. 3, 64 Nipperd. ad loc.:vannos onustas aromatis et hujuscemodi suppliciis congerunt,
App. M. 11, p. 265, 3; id. Dogm. Plat. 2, p. 16, 5: supplicia veteres quaedam sacrificia a supplicando vocabant, Fest. pp. 308 and 309 Müll. —Transf., out of the relig. sphere, an humble entreaty or petition, a supplication in gen. (very rare):II.Vagenses fatigati regis suppliciis,
Sall. J. 66, 2:igitur legatos ad consulem cum suppliciis mittit, qui tantummodo ipsi liberisque vitam peterent,
id. ib. 46, 2.—To receive punishment; hence, punishment, penalty, torture, torment, pain, distress, suffering (class. and freq.; usu. of the penalty of death; syn. poena).(α).Sing.:(β).dabitur pol supplicium mihi de tergo vestro,
Plaut. As. 2, 4, 75 sq.; cf.:illi de me supplicium dabo,
Ter. Heaut. 1, 1, 86; id. Eun. 1, 1, 24; Cat. 116, 8; Nep. Paus. 5, 5:de homine nobili virgis supplicium crudelissime sumere,
Cic. Verr. 2, 2, 37, § 91; 2, 5, 45, § 117:sumere (de aliquo),
Plaut. Pers. 5, 2, 72; id. Merc. 5, 4, 31; Ter. And. 3, 5, 17; Cic. Inv. 2, 28, 84; id. Rep. 3, 33, 45; Caes. B. G. 1, 39; Liv. 2, 5, 5; 3, 18, 10:aliquem hostibus ad supplicium dedere,
Caes. B. G. 7, 26:aliquem tradi ad supplicium jubere,
Tac. A. 11, 35:rapi,
Cic. de Or. 2, 59, 138:supplicio affici,
to be put to death, Caes. B. G. 1, 27:ne ad ultimum supplicium progredi necesse habeant,
to take their own lives, id. B. C. 1, 84:aliquem vinculis ac verberibus atque omni supplicio excruciatum necare,
Cic. Imp. Pomp. 5, 11:summo cruciatu supplicioque perire,
id. N. D. 3, 33, 81:gravissimum ei rei supplicium cum cruciatu constitutum est,
Caes. B. G. 6, 17: [p. 1815] talis improborum consensio supplicio omni vindicanda (est), Cic. Lael. 12, 43:satis supplicii tulisse,
Caes. B. C. 1, 84:supplicio culpa reciditur,
Hor. C. 3, 24, 34:suā manu supplicium persolvere,
Tac. A. 6, 32 (26):luere,
Just. 2, 5, 6; Tac. A. 15, 60:supplicium redimere opimā mercede,
Amm. 26, 3, 4.—Plur.:ad exquisita supplicia proficisci,
Cic. Off. 3, 27, 100:semper iis (improbis) ante oculos judicia et supplicia versentur,
id. Rep. 3, 16, 26:ad innocentum supplicia descendunt,
Caes. B. G. 6, 17:supplicia annua pendere,
Plin. 29, 4, 14, § 57:subire,
Cic. Ep. ad Brut. 1, 12, 1:suppliciis delicta coërcere,
Hor. S. 1, 3, 79:subplicia in post futuros conposuit,
Sall. H. 1, 41, 6 Dietsch:domant impios saeva supplicia,
Sen. Herc. Fur. 749:supplicia haurire,
Verg. A. 4, 383. -
3 subplicium
supplĭcĭum ( subpl-), ii, n. [supplex; prop. a kneeling down, either as a suppliant or to receive punishment].I.As a suppliant.A.In relig. lang., humiliation, a public prayer or supplication, an act of worship (mostly ante-Aug. and in prose after the Aug. period; not in Cic. or Cæs.; syn.: supplicatio, obsecratio): nunc pergam, ut suppliciis placans caelitum aras expleam, Att. ap. Non. 398, 19; cf.:2.deos suppliciis, sumptu, votis, donis, Precibus plorans, obsecrans,
Afran. ib. 398, 22:suppliciis votisque fatigare deos,
Liv. 27, 50, 5:non votis neque suppliciis muliebribus auxilia deorum parantur,
Sall. C. 52, 29.—Esp., a sacrificing, offering:B.nihil ei (Jovi) acceptum est a perjuris supplicii,
offering, sacrifice, Plaut. Rud. prol. 25:in suppliciis deorum magnifici,
Sall. C. 9, 2; id. J. 55, 1:precibus suppliciisque deos placare,
Liv. 22, 57, 5; cf.:quos (boves) ad deorum servant supplicia,
Varr. R. R. 2, 5, 10:tum supplicia dis ludique magni ab senatu decernuntur,
Tac. A. 3, 64 Nipperd. ad loc.:vannos onustas aromatis et hujuscemodi suppliciis congerunt,
App. M. 11, p. 265, 3; id. Dogm. Plat. 2, p. 16, 5: supplicia veteres quaedam sacrificia a supplicando vocabant, Fest. pp. 308 and 309 Müll. —Transf., out of the relig. sphere, an humble entreaty or petition, a supplication in gen. (very rare):II.Vagenses fatigati regis suppliciis,
Sall. J. 66, 2:igitur legatos ad consulem cum suppliciis mittit, qui tantummodo ipsi liberisque vitam peterent,
id. ib. 46, 2.—To receive punishment; hence, punishment, penalty, torture, torment, pain, distress, suffering (class. and freq.; usu. of the penalty of death; syn. poena).(α).Sing.:(β).dabitur pol supplicium mihi de tergo vestro,
Plaut. As. 2, 4, 75 sq.; cf.:illi de me supplicium dabo,
Ter. Heaut. 1, 1, 86; id. Eun. 1, 1, 24; Cat. 116, 8; Nep. Paus. 5, 5:de homine nobili virgis supplicium crudelissime sumere,
Cic. Verr. 2, 2, 37, § 91; 2, 5, 45, § 117:sumere (de aliquo),
Plaut. Pers. 5, 2, 72; id. Merc. 5, 4, 31; Ter. And. 3, 5, 17; Cic. Inv. 2, 28, 84; id. Rep. 3, 33, 45; Caes. B. G. 1, 39; Liv. 2, 5, 5; 3, 18, 10:aliquem hostibus ad supplicium dedere,
Caes. B. G. 7, 26:aliquem tradi ad supplicium jubere,
Tac. A. 11, 35:rapi,
Cic. de Or. 2, 59, 138:supplicio affici,
to be put to death, Caes. B. G. 1, 27:ne ad ultimum supplicium progredi necesse habeant,
to take their own lives, id. B. C. 1, 84:aliquem vinculis ac verberibus atque omni supplicio excruciatum necare,
Cic. Imp. Pomp. 5, 11:summo cruciatu supplicioque perire,
id. N. D. 3, 33, 81:gravissimum ei rei supplicium cum cruciatu constitutum est,
Caes. B. G. 6, 17: [p. 1815] talis improborum consensio supplicio omni vindicanda (est), Cic. Lael. 12, 43:satis supplicii tulisse,
Caes. B. C. 1, 84:supplicio culpa reciditur,
Hor. C. 3, 24, 34:suā manu supplicium persolvere,
Tac. A. 6, 32 (26):luere,
Just. 2, 5, 6; Tac. A. 15, 60:supplicium redimere opimā mercede,
Amm. 26, 3, 4.—Plur.:ad exquisita supplicia proficisci,
Cic. Off. 3, 27, 100:semper iis (improbis) ante oculos judicia et supplicia versentur,
id. Rep. 3, 16, 26:ad innocentum supplicia descendunt,
Caes. B. G. 6, 17:supplicia annua pendere,
Plin. 29, 4, 14, § 57:subire,
Cic. Ep. ad Brut. 1, 12, 1:suppliciis delicta coërcere,
Hor. S. 1, 3, 79:subplicia in post futuros conposuit,
Sall. H. 1, 41, 6 Dietsch:domant impios saeva supplicia,
Sen. Herc. Fur. 749:supplicia haurire,
Verg. A. 4, 383. -
4 subplex
supplex ( subpl-), ĭcis (abl. supplĭci, but also -ĭce freq. in dactyl. and anap. verse, Hor. C. 3, 14, 8; Tib. 1, 2, 14; Ov. M. 2, 396 al.;(α).and always when used subst.,
Verg. A. 3, 667; Ov. M. 8, 261; Curt. 5, 3, 14;or to denote a temporary attitude or relation, not a permanent characteristic,
Cic. Scaur. 2, 35; Luc. 8, 287; 8, 346; cf. Neue, Formenl. 2, 46; gen. plur. supplicium, Liv. 24, 30; 29, 16; 35, 34), adj. [sup-plico, bending the knees, kneeling down; hence], humbly begging or entreating; humble, submissive, beseeching, suppliant, supplicant (class.; syn.: humilis, submissus).Absol.:(β).supplex te ad pedes abiciebas,
Cic. Phil. 2, 34, 86; cf. id. Lig. 5, 13:ad alios se reges supplicem contulisse,
id. Imp. Pomp. 8, 21:et genua amplectens effatur talia supplex,
Verg. A. 10, 523:vobis supplex manus tendit patria communis,
Cic. Cat. 4, 9, 18; cf.infra II.: se supplicem pro aliquo profiteri,
id. Pis. 32, 80:supplex ad aliquem venire,
id. Att. 16, 16, C, §10: ad opem judicum supplices confugere,
id. Font. 15, 33 (11, 23):do manus Supplex,
Hor. Epod. 17, 2:supplex populi suffragia capto,
id. Ep. 2, 2, 103:tibi quo die Portus Alexandrea supplex patefecit,
id. C. 4, 14, 35:supplex rogabo,
Stat. Achill. 1, 50.—With dat.:(γ).ut tibi fierem supplex,
Plaut. Ps. 5, 2, 20:judicibus supplex,
Cic. Tusc. 1, 29, 71; id. de Or. 1, 53, 229:ego me plurimis pro te supplicem abjeci,
id. Mil. 36, 100; Plaut. Bacch. 4, 9, 101; id. Cist. 1, 1, 34; id. Pers. 2, 3, 18; id. Stich. 2, 1, 18; Ter. Phorm. 5, 6, 47; Cic. Planc. 8, 21; Ov. H. 12, 185 al.:cum Alcibiades Socrati supplex esset, ut, etc.,
Cic. Tusc. 3, 32, 77.—As subst.: supplex, ĭcis, m., a suppliant, humble petitioner:II.in miseros ac supplices misericordiā uti,
Caes. B. G. 2, 28:et nos jacentis ad pedes supplicum voce prohibebis?
Cic. Lig. 5, 13:tu supplice digno dignior,
Val. Fl. 7, 290:paternus,
Sen. Troad. 315; so with a pron. possess. or gen.:vester est supplex, judices,
Cic. Mur. 40, 86; so,vester,
id. Clu. 70, 200:tuus,
Hor. C. 3, 10, 16:supplex vestrae misericordiae,
Cic. Cael. 32, 79:dei,
Nep. Paus. 4, 5; id. Ages. 4, 8:tui numinis,
Sen. Agam. 343:domus inimicae,
Quint. Decl. 9, 1.—Transf., of things:manus supplices,
Cic. Font. 21, 48 (17, 38):manu supplice,
Ov. M. 11, 279:dextra,
Val. Fl. 4, 11:vitta,
Hor. C. 3, 14, 8:dona,
Verg. A. 3, 439:libelli,
Mart. 8, 31, 3:vota,
Verg. A. 8, 61:verba,
Cic. Att. 12, 32, 1:vox,
Sall. C. 31, 7; Ov. M. 2, 396; Liv. 30, 12; Curt. 4, 6, 28:voce supplex,
Tac. A. 1, 57:oliva,
Val. Fl. 3, 424:querelae,
Tib. 1, 4, 72:lacrimae,
Prop. 1, 16, 4:causa,
Quint. 11, 1, 3.—Hence, adv.: sup-plĭcĭter, humbly, submissively, suppliantly:suppliciter demisseque respondere,
Cic. Fl. 10, 21; id. de Or. 1, 20, 90; Caes. B. G. 1, 27; Suet. Aug. 13; id. Tib. 10; Verg. A. 1, 481; 12, 220; Hor. S. 1, 8, 32; Ov. F. 2, 438; id. P. 1, 10, 44. -
5 supplex
supplex ( subpl-), ĭcis (abl. supplĭci, but also -ĭce freq. in dactyl. and anap. verse, Hor. C. 3, 14, 8; Tib. 1, 2, 14; Ov. M. 2, 396 al.;(α).and always when used subst.,
Verg. A. 3, 667; Ov. M. 8, 261; Curt. 5, 3, 14;or to denote a temporary attitude or relation, not a permanent characteristic,
Cic. Scaur. 2, 35; Luc. 8, 287; 8, 346; cf. Neue, Formenl. 2, 46; gen. plur. supplicium, Liv. 24, 30; 29, 16; 35, 34), adj. [sup-plico, bending the knees, kneeling down; hence], humbly begging or entreating; humble, submissive, beseeching, suppliant, supplicant (class.; syn.: humilis, submissus).Absol.:(β).supplex te ad pedes abiciebas,
Cic. Phil. 2, 34, 86; cf. id. Lig. 5, 13:ad alios se reges supplicem contulisse,
id. Imp. Pomp. 8, 21:et genua amplectens effatur talia supplex,
Verg. A. 10, 523:vobis supplex manus tendit patria communis,
Cic. Cat. 4, 9, 18; cf.infra II.: se supplicem pro aliquo profiteri,
id. Pis. 32, 80:supplex ad aliquem venire,
id. Att. 16, 16, C, §10: ad opem judicum supplices confugere,
id. Font. 15, 33 (11, 23):do manus Supplex,
Hor. Epod. 17, 2:supplex populi suffragia capto,
id. Ep. 2, 2, 103:tibi quo die Portus Alexandrea supplex patefecit,
id. C. 4, 14, 35:supplex rogabo,
Stat. Achill. 1, 50.—With dat.:(γ).ut tibi fierem supplex,
Plaut. Ps. 5, 2, 20:judicibus supplex,
Cic. Tusc. 1, 29, 71; id. de Or. 1, 53, 229:ego me plurimis pro te supplicem abjeci,
id. Mil. 36, 100; Plaut. Bacch. 4, 9, 101; id. Cist. 1, 1, 34; id. Pers. 2, 3, 18; id. Stich. 2, 1, 18; Ter. Phorm. 5, 6, 47; Cic. Planc. 8, 21; Ov. H. 12, 185 al.:cum Alcibiades Socrati supplex esset, ut, etc.,
Cic. Tusc. 3, 32, 77.—As subst.: supplex, ĭcis, m., a suppliant, humble petitioner:II.in miseros ac supplices misericordiā uti,
Caes. B. G. 2, 28:et nos jacentis ad pedes supplicum voce prohibebis?
Cic. Lig. 5, 13:tu supplice digno dignior,
Val. Fl. 7, 290:paternus,
Sen. Troad. 315; so with a pron. possess. or gen.:vester est supplex, judices,
Cic. Mur. 40, 86; so,vester,
id. Clu. 70, 200:tuus,
Hor. C. 3, 10, 16:supplex vestrae misericordiae,
Cic. Cael. 32, 79:dei,
Nep. Paus. 4, 5; id. Ages. 4, 8:tui numinis,
Sen. Agam. 343:domus inimicae,
Quint. Decl. 9, 1.—Transf., of things:manus supplices,
Cic. Font. 21, 48 (17, 38):manu supplice,
Ov. M. 11, 279:dextra,
Val. Fl. 4, 11:vitta,
Hor. C. 3, 14, 8:dona,
Verg. A. 3, 439:libelli,
Mart. 8, 31, 3:vota,
Verg. A. 8, 61:verba,
Cic. Att. 12, 32, 1:vox,
Sall. C. 31, 7; Ov. M. 2, 396; Liv. 30, 12; Curt. 4, 6, 28:voce supplex,
Tac. A. 1, 57:oliva,
Val. Fl. 3, 424:querelae,
Tib. 1, 4, 72:lacrimae,
Prop. 1, 16, 4:causa,
Quint. 11, 1, 3.—Hence, adv.: sup-plĭcĭter, humbly, submissively, suppliantly:suppliciter demisseque respondere,
Cic. Fl. 10, 21; id. de Or. 1, 20, 90; Caes. B. G. 1, 27; Suet. Aug. 13; id. Tib. 10; Verg. A. 1, 481; 12, 220; Hor. S. 1, 8, 32; Ov. F. 2, 438; id. P. 1, 10, 44.
Перевод: с латинского на английский
с английского на латинский- С английского на:
- Латинский
- С латинского на:
- Английский